Moe-der

Na 11 maanden mama zijn kan ik concluderen dat ik moe ben. Maar eigenlijk nog moe-der. Wanneer ik vroeger moe was, kon ik gewoon een paar avonden niets doen. In de zetel liggen en slapen. De wederhelft vond dat dan misschien wat saai, maar die week was dan snel voorbij en dan ging het meestal weer beter. Nu gaat dat niet. Tot 19u30 is het sowieso vollebak want dan is de kleine prinses nog wakker. Daarna moeten er ook nog allerlei dingen gebeuren, of moet ik regelmatig nog terug gaan werken.

Het eist nu eventjes zijn tol, dat moe-der zijn. Even een dip waar ik probeer uit te krabbelen. Komt wel goed hoor, maar 't is effe zwaar nu. Mijn ijzertekort geraakt niet opgevijzeld naar een aanvaardbaar niveau en elke week heeft de dochter wel een paar horrornachten. Die combinatie is eventjes dodelijk nu. Dus weer een week rust voorgeschreven door de dokter. Eigenlijk wilde ze me langer thuis laten, maar dat wilde ik niet.

Maar het komt wel goed :) binnenkort! Eventjes deze minder leuke post en dan komen er weer wat leukere aan, I promise!

Principes.

Ik heb altijd al veel principes gehad. En die stonden niet ter discussie. Of juist wel, maar niet door mezelf uiteraard. Hoe vaak ik in discussies als rechtvaardige ridder mijn paard besteeg, wil je niet weten. Of hoe vaak ik door andere op mijn paard gezet werd, is misschien een betere manier om het te formuleren ;)

Ondertussen heb ik toch al wel een beetje geleerd om mijn strijd te kiezen. Of dat dacht ik toch. Na mijn vrijgezellendag ben ik daar al niet meer zo zeker van. De lijfspreuken die mijn vriendinnen voor mij uitkozen, spraken wel boekdelen... :D

Maar ik had ook van die principes over mama zijn. Eerlijkheidshalve moet ik toegeven dat veel van die principes nu veranderd zijn. Ik ben niet de mama die ik dacht te zijn. Ik zet wel veel foto's op facebook van mijn dochter, ik praat wel veel over mijn dochter, ik wil haar niet laten wenen, ik zal haar snel vastnemen wanneer ze zeurt, ik heb lang borstvoeding gegeven, .... En als kers op de taart heb ik vandaag een kerstkaartje gemaakt met een foto van mijn dochter, iets waarvan ik altijd gezworen heb dat nooit te doen.

Maar ik snap het nu gewoon. Ik snap wat het is om mama te zijn, om zo apetrots te zijn wanneer ze iets nieuws kan. Als is dat nieuwe gewoon in de handjes klappen (gisteren geleerd, hoera!). Ik weet nu dat het gewoon pijn doet in je hart als je kindje weent. Ik weet dat borstvoeding stiekem een beetje verslavend is...

Maar er zijn principes die altijd blijven. Een legging is geen broek en zal dat nooit zijn!

De lange tijd die tussen mijn eerste posts en deze bijdrage zit, toont een beetje aan waar ik het nu over wil hebben. De combinatie van mama zijn, mijn job en mijn sociaal leven is niet altijd even makkelijk. En eigenlijk wil ik alles. Ik wil veel tijd met mijn dochtertje doorbrengen, ik wil mijn werk goed doen (wat ook veel tijd vraagt) en ik wil een bloeiend sociaal leven hebben. Blijkt dat dat allemaal niet kan. Blijkt dat je eigenlijk continu een beetje een faal-gevoel hebt. Ik spendeer lang niet zoveel tijd met mijn dochtertje als ik zou willen. Ik stop soms vroeger op het werk dan eigenlijk goed is en er zijn goede vriendinnen die ik al veeeeeel te lang niet gezien heb. En met de wederhelft stond laatst een cinema-avondje op het programma, totdat dochterlief plots koortsig was.


Kiezen is verliezen, zoveel is duidelijk. En misschien is het ook wel een luxeprobleem. Een geweldige dochter hebben waar je graag bij bent, een job hebben die je graag doet en veel leuke vrienden om dingen mee te doen. Maar het knaagt wel...


Zijn er misschien wondermiddelen om de combinatie beter doenbaar te maken? Om minder dat 'falen' op verschillende gebieden te ervaren? Ik hoor het graag ;)


Voorlopig probeer ik maar gewoon te volgen zoals het zich aandient en hoop ik dat vriendinnen me vergeven als ik afspraken vergeet of geen nieuwe afspraken maak. 't Is echt niet omdat ik jullie niet graag heb!


De dochter, die heeft het de laatste dagen wat moeilijk. Maar dat is vaak zo met baby's. En het spijtige aan de zaak is dat ze niet kunnen vertellen waarmee ze het moeilijk hebben. Dat is aan mama om te ontcijferen uit het gezeur/gehuil/gehang. Deze keer heb ik het nog niet ontcijferd. Hopelijk heb ik de geheimtaal snel door...

Borstvoeding

 Mijn eerste echte bericht gaat over borstvoeding. Pas wanneer je mama wordt, kom je te weten dat er enorm veel discussie is over dit thema. Aan de basis is iedereen erover eens dat het het beste is wat je kan doen voor je kindje. Maar wij vrouwen zijn de laatste jaren verleerd hoe het moet, dus het loopt zelden van een leien dakje. Daarom kiezen veel mama's er toch voor om kunstvoeding te geven. Ik wil mij hier niet uitspreken over de keuzes die andere mama's maken. Ik hoop alleen dat ze voldoende geïnformeerd waren toen ze dat deden. Want dat is zelden evident.

Zelf wist ik eigenlijk ook niet goed waar ik aan begon. Ik hoorde van andere mama's dat het wel eens pijn deed, dat ze niet genoeg melk hadden of dat ze moesten stoppen omdat hun baby reflux had. Dus ik dacht 'ik ga het proberen en dan zien we wel'. Ik had geluk. Nuja, de eerste twee weken heb ik verdorie pijn gehad. Elke keer als ik haar moest aanleggen deed het pijn. Zoveel soms dat ik in een handdoek moest bijten om haar niet te doen schrikken... Maar dat beterde. Ze kwam genoeg bij en ik had dus genoeg melk. Eens we allebei wisten hoe we het moesten aanpakken, ging het vlot. Ik had dus geluk. Ik had helemaal geen plan over hoelang ik borstvoeding zou geven. Ik zou wel zien, net zoals ik begonnen was. Nu zijn we 9 maanden verder en geef ik nog steeds borstvoeding. Ze eet ook al wel vaste voeding (hierover later meer!), maar toch nog veel melk ook.

Voor mij zijn er een aantal dingen die mij geholpen hebben om ervoor te zorgen dat ik nog steeds borstvoeding geef.
1. Het feit dat het vlot gaat. Het is gratis, gemakkelijk, goedkoop en je hebt het altijd bij. Ik ben lui, dus alles waar ik tijd en moeite mee kan uitsparen is voor mij mooi meegenomen.

2. De aankoop van een degelijke kolf. Ja, kolven is niet leuk en zal dat ook nooit zijn. Maar het verschil tussen die logge bakken die je bij je mutualiteit kan lenen, of een degelijk compact exemplaar is echt enoooooorm! Dit machientje zorgt ervoor dat ik op het werk maar 30 minuutjes nodig heb om haar eten voor de volgende dag bij elkaar te krijgen.
http://www.medela.com/BX/nl/breastfeeding/products/pumping/freestyle.html

3. De juiste kledij om ook in het openbaar subtiel te voeden. Ohja, je moet zeker in het begin wat schroom overwinnen! Maar ook de preutse ik heeft zichzelf overwonnen! Ik voed nu gerust in het openbaar, want je ziet er bijna niets van. Ik vertel je later meer over de juiste kledij.

4. Steun! Het is echt wel heel belangrijk dat je partner en je omgeving je steunt hierin want soms kan het al wel eens zwaar zijn. Je moet niet vergeten dat de nachten vooral voor jouw rekening zijn als je borstvoeding geeft. Je partner kan wel ondersteunen, maar toen mijn man terug ging werken heb ik hem maar zelden gevraagd om 's nachts op te draven. Dat kiest ieder voor zich natuurlijk. Ik ben ook heel blij met een besloten facebookgroepje van mama's die in dezelfde maand als mij bevallen zijn. Nooit gedacht zo'n vriendschap te vinden online.

Belangrijk is dus om je toch goed te informeren over borstvoeding. Elke mama wil het beste voor haar kindje. deze website is een goede plaats om te beginnen! Veel succes!

Before and after

Het is een cliché, maar het is waar. Een kind krijgen verandert je leven echt fundamenteel, en dat zelfs op een manier die je nooit had kunnen inschatten. Ze vertellen je wel over dat ultieme moedergevoel dat sommige moeders meteen krijgen en andere moeders pas na een aantal dagen, weken, maanden. Maar al die kleine dingetjes die veranderen in je leven, daar vertelt niemand je over.

Ik wil met deze blog schrijven over hoe mijn leven veranderd is. De leuke dingen en de minder leuke. Over er toch nog proberen goed uit te zien met zo weinig tijd en hoe je stiekem ook liever mooie kleertjes voor je kindje koopt dan voor jezelf. Over proberen tijd en energie te vinden om in je relatie te steken. Over proberen niet te ongerust te zijn. Over proberen een sociaal leven te houden. Maar dus ook over hoe geweldig het is als ze schaterlachen. Over dat overweldigende moedergevoel. Over dat graag zien een nieuwe dimensie kreeg.

Hopelijk vertel ik dan dingen die je nog niet hoorde. Of waar je echt iets mee bent, praktisch gezien.