Principes.

Ik heb altijd al veel principes gehad. En die stonden niet ter discussie. Of juist wel, maar niet door mezelf uiteraard. Hoe vaak ik in discussies als rechtvaardige ridder mijn paard besteeg, wil je niet weten. Of hoe vaak ik door andere op mijn paard gezet werd, is misschien een betere manier om het te formuleren ;)

Ondertussen heb ik toch al wel een beetje geleerd om mijn strijd te kiezen. Of dat dacht ik toch. Na mijn vrijgezellendag ben ik daar al niet meer zo zeker van. De lijfspreuken die mijn vriendinnen voor mij uitkozen, spraken wel boekdelen... :D

Maar ik had ook van die principes over mama zijn. Eerlijkheidshalve moet ik toegeven dat veel van die principes nu veranderd zijn. Ik ben niet de mama die ik dacht te zijn. Ik zet wel veel foto's op facebook van mijn dochter, ik praat wel veel over mijn dochter, ik wil haar niet laten wenen, ik zal haar snel vastnemen wanneer ze zeurt, ik heb lang borstvoeding gegeven, .... En als kers op de taart heb ik vandaag een kerstkaartje gemaakt met een foto van mijn dochter, iets waarvan ik altijd gezworen heb dat nooit te doen.

Maar ik snap het nu gewoon. Ik snap wat het is om mama te zijn, om zo apetrots te zijn wanneer ze iets nieuws kan. Als is dat nieuwe gewoon in de handjes klappen (gisteren geleerd, hoera!). Ik weet nu dat het gewoon pijn doet in je hart als je kindje weent. Ik weet dat borstvoeding stiekem een beetje verslavend is...

Maar er zijn principes die altijd blijven. Een legging is geen broek en zal dat nooit zijn!

De lange tijd die tussen mijn eerste posts en deze bijdrage zit, toont een beetje aan waar ik het nu over wil hebben. De combinatie van mama zijn, mijn job en mijn sociaal leven is niet altijd even makkelijk. En eigenlijk wil ik alles. Ik wil veel tijd met mijn dochtertje doorbrengen, ik wil mijn werk goed doen (wat ook veel tijd vraagt) en ik wil een bloeiend sociaal leven hebben. Blijkt dat dat allemaal niet kan. Blijkt dat je eigenlijk continu een beetje een faal-gevoel hebt. Ik spendeer lang niet zoveel tijd met mijn dochtertje als ik zou willen. Ik stop soms vroeger op het werk dan eigenlijk goed is en er zijn goede vriendinnen die ik al veeeeeel te lang niet gezien heb. En met de wederhelft stond laatst een cinema-avondje op het programma, totdat dochterlief plots koortsig was.


Kiezen is verliezen, zoveel is duidelijk. En misschien is het ook wel een luxeprobleem. Een geweldige dochter hebben waar je graag bij bent, een job hebben die je graag doet en veel leuke vrienden om dingen mee te doen. Maar het knaagt wel...


Zijn er misschien wondermiddelen om de combinatie beter doenbaar te maken? Om minder dat 'falen' op verschillende gebieden te ervaren? Ik hoor het graag ;)


Voorlopig probeer ik maar gewoon te volgen zoals het zich aandient en hoop ik dat vriendinnen me vergeven als ik afspraken vergeet of geen nieuwe afspraken maak. 't Is echt niet omdat ik jullie niet graag heb!


De dochter, die heeft het de laatste dagen wat moeilijk. Maar dat is vaak zo met baby's. En het spijtige aan de zaak is dat ze niet kunnen vertellen waarmee ze het moeilijk hebben. Dat is aan mama om te ontcijferen uit het gezeur/gehuil/gehang. Deze keer heb ik het nog niet ontcijferd. Hopelijk heb ik de geheimtaal snel door...